عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: تَجْلِسُونَ وَ تُحَدِّثُونَ قَالَ قُلْتُ نَعَمْ جُعِلْتُ فِدَاکَ قَالَ قَالَ تِلْکَ الْمَجَالِسُ أُحِبُّهَا فَأَحْیُوا أَمْرَنَا یَا فُضَیْلُ فَرَحِمَ اللَّهُ مَنْ أَحْیَا أَمْرَنَا یَا فُضَیْلُ مَنْ ذَکَرَنَا أَوْ ذُکِرْنَا عِنْدَهُ فَخَرَجَ مِنْ عَیْنِهِ مِثْلُ جَنَاحِ الذُّبَابِ غَفَرَ اللَّهُ ذُنُوبَهُ وَ لَوْ کَانَتْ أَکْثَرَ مِنْ زَبَدِ الْبَحْرِ.
امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند:آیا با هم مى نشینید و گفتگو مى دارید؟گفتم آرى فداى تو شوم.فرمود:من اینگونه مجالس را دوست مى دارم پس اى فضیل امر ما را احیا کنید،خداوند رحمت کند کسانى را که امر ما را احیاء مى کنند.اى فضیل کسى که از ما یاد کند یا نزد وى از ما یاد شود و از چشمش به اندازه پر مگسى اشک بیرون آید،خداوند گناهان او را اگر چه بیشتر از کف دریاها باشد مى آمرزد.
